SZTUKA OPOWIADANIA

Jednym z wydarzeń cyklu „Warszawskiej Sceny Opowieści był spektakl „Kubek do nalewania snów” na podstawie „Słownika Chazarskiego” Milorada Pavicia.  Jego prezentacja była okazją do spotkania i rozmowy z Katarzyną Jackowską – Enemuo –  pieśniarką i opowiadaczką, pomysłodawczynią tego niezwykłego projektu…

Jakie było Twoje spotkanie ze „Słownikiem Chazarskim”? Jak narodził się pomysł zrealizowania spektaklu na podstawie jego prozy?

Katarzyna Jackowska-Enemuo: To było spotkanie kosmiczne, coś jak zderzenie czołowe z meteorytem! Byliśmy z Jackiem Hałasem, milion lat temu, w wielkiej księgarni, kupując stosy książek. I Jacek właśnie powiedział mi, że tą książkę koniecznie muszę mieć. Kupiłam. Otworzyłam. Wessało mnie. Nie jak książki-czytadła, ale jak jesień, albo świt. Wessała mnie najpierw poezja, smak języka. To była pierwsza książka, którą czytało się tak, jak się pije wino – każdy łyk ma inny smak. Bardzo długo sądziłam, że Chazarowie, cała ta historia – że to jedna wielka mistyfikacja, że to wymyślone plemię, które nigdy nie istniało. W ogóle mi to nie przeszkadzało. Takie było pierwsze czytanie. Ale potem przyszło drugie, trzecie, setne… Bo to jest książka na życie. Bo okazało się, że pod warstwą języka jest mnóstwo innych warstw, że Słownik jest jak miecz z damasceńskiej stali. Znalazłam Chazarów, Haleviego i jego poezję, znalazłam wołoskie klasztory, Cyryla i Metodego. Znalazłam też Adama Kadmona w mistyce żydowskiej, w idei Tikkun Olam. Mnóstwo odgałęzień, powiązań, krętych ścieżek prowadzących w różne zakamarki kultury. No i tą myśl o poszukiwaniu, o niepokoju, który każe nam szukać ludzi, jak luster, mogących nam pokazać inny obraz świata. O tym, że często się nie rozpoznajemy. Że nie mamy szansy się spotkać. Ale czasem się udaje. I to są te najważniejsze spotkania.

Czytaj dalej →

A jednak nadeszła ta chwila. Spodziewałem się jej, ale zaskoczyła mnie tak nagle, w piątkowy wieczór, gdy wsiadłem do metra na Politechnice. Rozejrzałem się po przestrzeni wagonów, w lewo i w prawo. Od razu nie zdałem sobie z tego sprawy. Usiadłem na jednym z wolnych miejsc. I wtedy olśnienie zmieszane z przerażeniem: poczułem, że jestem ZUPEŁNIE SAM! Wszyscy, naprawdę WSZYSCY (nie opowiadam bajki!), których miałem w zasięgu wzroku patrzyli w ekrany smartfonów, iPhonów czy może innych wynalazków, o których nie mam pojęcia. Możecie powiedzieć, co w tym dziwnego, nie ma czego przeżywać, zdarza się, taki jest świat. Moim zdaniem coś się jednak stało…

Czytaj dalej →

W niedzielę 11 września  o godz. 13.00 na scenie PROMU Kultury Saska Kępa w Warszawie będzie można wysłuchać norweskich baśni i pieśni z Norwegii w wykonaniu Beaty Frankowskiej i Oleny Yeremenko. To dobra okazja do rozmowy z Beatą, która od lat podróżuje na daleką Północ nie tylko na skrzydłach baśniowej wyobraźni…

Czytaj dalej →