Opowiadanie może być wspaniałym „wehikułem podróży” – kluczem do poznawania innych krajów i kultur. Recepta jest prosta: jeżeli szczególnie interesuje cię jakieś miejsce na Ziemi, zorientuj się, gdzie i kto w wybranym przez ciebie regionie opowiada historie, przygotuj w tamtejszym języku choćby jedną opowieść i wyruszaj w drogę! Na pewno spotkają cię niezwyczajne przygody!
Tak właśnie zrobiła Aneta Cruz-Kąciak – opowiadaczka z poznańskiego Stowarzyszenia „Jeden Świat”. Przed dwoma laty, ze swoją sześcioletnią córeczką Nelli, wyruszyła do Meksyku, z polskimi baśniami i legendami po hiszpańsku w plecaku. Przed podróżą nawiązała kontakty z meksykańskimi opowiadaczami, po prostu przez internet. Opracowała trasę podróży, prowadzącą Miasto Meksyk, a potem stany: Guanajuato, Tamaulipas, Veracruz, Oaxaca i Chiapas. Opowieści miały stać się jej „wymienną walutą”, wstępem do rozmów i dzielenia się historiami z tradycyjnymi i współczesnymi meksykańskimi opowiadaczami.
Ponad miesięczna wyprawa pełna była niezwykłych zdarzeń, o których Aneta mogłaby opowiadać co najmniej przez siedem dni i nocy. Do miasta Tampiko, położonego nad rzeką Pánuco, w pobliżu jej ujścia do Zatoki Meksykańskiej, wieść o wędrującej opowiadaczce z dalekiego i egzotycznego kraju, dotarła kilka dni przed jej przyjazdem. Dla lokalnych władz stało się to pretekstem do zorganizowania naprędce MIĘDZYNARODOWEGO festiwalu opowieści. Gdy Aneta i Nelli dotarły na miejsce, czekała na nich grupa miejscowych opowiadaczy i ponad 200-osobowa grupa widzów spragnionych opowieści, zgromadzonych wokół przygotowanej sceny…
I nagle Aneta wyruszyła „w trasę”, opowiadając niemal każdego wieczoru w kolejnych miejscach. Pewnego dnia poczuła, że wyczerpuje się jej repertuar polskich legend i baśni przygotowanych do opowiadania po hiszpańsku. Wtedy to zaproponowała słuchaczom: „Tym razem będę opowiadała po polsku…”. Niespodziewanie właśnie ta historia wywołała najbardziej intensywny odbiór wśród słuchaczy, którzy podchodzili do Anety, mówiąc: „Nie wiemy, o czym opowiadałaś, ale było to tak piękne, że łzy spływały nam z oczu…”.
Przeżycie twórczej przygody jest sztuką, jeszcze większym wyzwaniem jest podzielenie się z nią w jak najbardziej żywy sposób. Zaraz po powrocie do Poznania Aneta przygotowała program z opowieściami z podróży i tymi zasłyszanymi od meksykańskich opowiadaczy i wyruszyła z nimi drogę przez Polskę, trafiając, m.in. na Międzynarodowy Festiwal Sztuki Opowiadania „Grupy Studnia O. w Warszawie.
Podsumowaniem wyprawy są wspaniałe książki, dla których wydania Aneta założyła wydawnictwo „Trzy pomarańcze”.
Opowiadanie świata w Meksyku.
…Książka powstawała w podróży: na ławce w parku w Mieście Meksyk, przy kawiarnianym stoliku w San Cristóbal de las Casas, za kulisami teatru w Tampico, w przytulnej bibliotece w Puebli. Każdy rozdział skrywa w sobie zwyczaje, języki, krajobrazy, zapachy i smaki Meksyku – odnaleźć je można między słowami historii, opowiadanych przez meksykańskich opowiadaczy. To książka o opowieściach: pradawnych i współczesnych, śmiesznych i poważnych, inspirujących i takich, które zmieniają świat. To również książka o meksykańskich opowiadaczkach i opowiadaczach, którzy opowiadają o swoim życiu, pracy, troskach i marzeniach. I o mocy opowieści. Ale przede wszystkim to książka o tym, jak ważne i potrzebne jest opowiadanie świata.
http://cms-files.idcom-web.pl/sites/747/cms/szablony/13928/pliki/opowiadanie_swiata.pdf
Drugie wydawnictwo to pięknie opracowane graficznie opowieści dla dzieci Opowieści Trzech Pomarańczy – Meksyk na podstawie meksykańskich mitów, które przenoszą nas w czas narodzin słońca i magicznych tajemnic epoki początków naszego świata…
W przygotowaniu kolejne publikacje.
Ale na tym nie koniec! Podróż Anety otworzyła ścieżkę podróży w obie strony. Na jej zaproszenie zaczęli przybywać do Polski opowiadacze z Meksyku, wraz z nią wyruszyli do Meksyku inni opowiadacze – Szymon Góralczyk i Łukasz Bernady…
W czerwcu br gościła w Polsce meksykańska opowiadaczka Gala – Gala Pun Cata Pun Plas Plas, która wraz z Szymonem Góralczykiem w roli tłumacza wyruszyła w intensywną trasę, występując m.in. w Poznaniu i Warszawie.
Dorota Maciejuk tak zrelacjonowała jej występ:
…Ale z niej „opowiadacka torpeda”! Co za temperament! Dzieci świetnie reagowały i chętnie razem z Galą podążały całym ciałem i głosem za opowieścią. Jakiś czas potem spotkałam jedną z wychowawczyń, która była z dziećmi. Świetnie się bawiła a dzieci ciągle powtarzają długie sekwencje tekstów i słów, powtarzają sobie historie… Gratulacje dla Szymona za tłumaczenie! Ta dynamiczna zmienność mówienio-tłumaczenia po polsku, meksykańsku, angielsku świetnie uzupełniała i pasowała do temperamentu Gali. To był udany świetny dzień!
Gorące połączenie między opowiadaczami z Polski i Meksyku nabiera dopiero rozpędu. Szymon Góralczyk intensywnie studiuje hiszpański, szykując się do wyjazdu i występu na festiwalu opowiadania w Meksyku. A wszystko zaczęło się od opowieści zabranych w podróżnym plecaku…
fot. wyróżniające z Meksyku: Jose Antonio Alanis
fot. Anety z Festiwalu w Warszawie – Kasia Łukasiewicz
Prawda! Opowieści to wspaniały sposób na podróżowanie, a także poznawanie wspaniałych ludzi. Dzięki opowieściom niewiarygodnie szybko wytwarza się silna więź między ludźmi. Warto zatem wyruszyć, nieważne czy daleko, czy blisko i opowiadać.
Jest to piękna sprawa!
Dziękuję za piękną opowieść o naszych podróżach i opowieściach – jak w słowach zamknąć tyle wrażeń, spotkań, wzruszeń, łez, śmiechu, inspiracji, pomysłów? Nie wiem, chyba trzeba o tym po prostu opowiadać!
I marzyć. Nie przestawać marzyć o kolejnych opowieściach, nowych książkach i następnych podróżach.